Sociale angst

Lieve Lisa,

Vandaag ga ik met de billen bloot. Ik kan het je nu pas vertellen omdat ik het aangepakt heb en denk dat ik het grotendeels achter me heb gelaten. Ik heb namelijk iets op te biechten naar jou toe. Iets wat je waarschijnlijk nooit van mij zal verwachten…

Ik begin even bij het begin. Op het moment dat we de eerste lockdown ingingen (dat is alweer 1,5 jaar geleden!) schrok ik. Misschien kunnen we zelfs wel vast stellen dat ik ontwenningsverschijnselen had. Ik zag mijn agenda rap leeg worden en werd zenuwachtig van de zeeën van tijd die ik voor mijn ogen zag verschijnen. Ik miste de rode bolletjes in mijn agenda die stonden voor sociale dingen. Die rode bolletjes verzekerden mij van gezellige avonden, tijd met mijn vriendinnen en niet alleen zijn met mijn gedachten.

Maar toen ik dat eerste weekend had, waarin ik voor het eerst helemaal niets had gepland, kwam er een soort rust over me heen die ik niet kende. Want ontspannen in mijn eentje? Ik had geen idee hoe dat moest. Ik was altijd onderweg en rende van hot naar her. Koffietje hier, borrel daar en dan gauw nog door naar dat ene leuke feestje. Tuurlijk keek ik doordeweeks ook mijn favoriete Netflix serie als ik na het werk op de bank plofte. Maar een hele serie bingen in één dag? Of een hele avond rondneuzen op Pinterest? Eindelijk dat ene boek lezen? Ik kwam er alleen aan toe op vakantie.

Langzaamaan wende ik aan dit leventje. Ik begon het steeds lekkerder te vinden om me op te sluiten in huis met een dekentje, theetje en de tv. Sporten kon toch niet dus dat was het perfecte excuus om ook dat niet meer doen. Ja, me-time werd héél belangrijk.

Nu hoor ik je bijna je denken: Heerlijk toch? Geweldig dat je dit hebt ontdekt en dat je meer tijd voor jezelf neemt. Daar heb je gelijk in, maar het bracht helaas ook een negatieve kant met zich mee…

Er komen steeds meer versoepelingen aan en dit betekent dat het oude leventje steeds dichterbij komt. Mensen durven voorzichtig weer avondjes met een grote groep te plannen. En ik zie de rode bolletjes in mijn agenda app weer toenemen. Mijn ‘ouderwetse’ agenda wordt weer volgepropt met leuke dingen.

Een tijdje geleden was het zover. Geen plek meer vrij in mijn agenda. Alles vol. En ik? Ik keek er maandag al tegenop. Ik werd er niet blij van, vooral angstig. Hoe werken deze sociale dingen ook alweer? Kan ik dit nog wel aan, fysiek en mentaal? Wil ik dit überhaupt nog wel?

Ik heb er eerlijk gezegd best wel veel last van gehad. Eerst durfde ik dit angtstige gevoel niet zo goed uit te spreken want ik schaamde me er best voor. Maar wat blijkt? Bijna iedereen die ik het vraag herkent zich op bepaalde gebieden hierin. Kunnen we vaststellen dat corona de mensen toch een beetje heeft veranderd?

Oke, laten we eindigen met iets positiefs. Nu ik er weer middenin zit, voelt het weer ouderwets en kijk ik er weer meer naar uit. Alleen met het verschil dat de Lynn van nu ten opzichte van de Lynn van 1,5 jaar evenveel geniet van een middag borrelen als een avondje op de bank met de hond en tv.

Wat vind jij hiervan? Heb jij dit ook? Of ben ik in corona tijd gewoon een oude muts geworden?

Lynn

Lieve Lynn,

Na het lezen van die eerste zinnen dacht ik: Oh, God, wat gaat zij me nu vertellen? Maar het viel mee. Ik ken je inmiddels langer wel, dan niet in mijn leven en ik heb hier inderdaad onlangs nog over nagedacht.

Ik denk nog geen paar weekjes geleden, ik zag je ergens einde van de week en in de dagen die volgden zag ik je elke dag ergens anders met andere mensen. Dit zag ik niet live, maar via Instagram. Op vrijdagavond was je bij een vriendin, op zaterdagochtend zat je op de fiets, ’s middags op het terras en die avond zag ik wederom een foto voorbij komen met weer een ander groepje mensen.

Sorry Lynn maar daar voel ik geen enkel stukje FOMO (fear of missing out) bij. Om het nog even bij ons vorige blog over het niet kijken van series te hebben. Ik heb daar juist enorme JOMO bij (joy of missing out). Ik ben blij dat jij er blij van wordt. Van al die sociale dingen. En ik zou zeggen: blijf het vooral lekker doen. Want nadat je een kind krijgt is dat allemaal een stukje lastiger kan ik je vertellen.

Natuurlijk blijf je dan alles nog doen (want ik verwacht niet dat jij als moeder enorm gaat veranderen) maar het wordt wel lastiger. Met zijn tweetjes op pad zoals jij doet met je boyfriend kan dan wel één keer in het weekend maar twee avonden oppas terwijl je doordeweeks ook aan het werk bent, ga jij echt niet doen #markmywords.

En ik geloof zeker dat corona de mensen een beetje heeft veranderd. Of althans, het heeft de mensen doen beseffen dat de basis het allerbelangrijkste is. Dat je blij moet zijn met wat je hebt en doet en dat je daar geen andere mensen voor nodig hebt. Of nouja, niet in essentie, voor sociale gezelligheid zeker wel.

Als ik bij mezelf kijk vond ik de hele corona-tijd saai. De keren dat ik in het weekend op pad ging waren ineens helemaal passé. Zeeën van tijd thuis met kinderen en man. Wat heerlijk was, maar soms is het ook fijn dat je even ergens op de koffie kan. Even het huis uit. Even een ochtendje winkelen of naar Ballorig, het zwembad of de dierentuin. Niet elke dag hetzelfde ritme en hetzelfde patroon.

Ik kreeg juist een beetje verplaatste sociale angst voor mijn kinderen. Zouden zij nog wel gedijen op bezoekjes her en der als het ‘oude’ leventje weer begon. Een verjaardag vieren met meerdere mensen, die tweeling van mij zou niet weten wat ze overkomt. Ik keek er in ieder geval enorm naar uit dat alles weer open ging. Dat alles weer kon. Dat ik naast verloskundige en moeder, weer lekker met vriendinnen aan de wijn kan. Heerlijk.

Maar, goed om te lezen dat het je meer bezinning heeft gegeven. Dat je het gevoel hebt écht wat aan de corona te hebben gehad. Want dat heb ik nou niet bepaald. Maar als het jou geholpen heeft dan ben ik al blij. Dus fijn Lynn dat het even corona was. Fijn dat je het huis-moeder-leven even hebt mogen ervaren zonder kind. En fijn dat je dat zelf ook zo hebt ervaren. Dus wat denk je van een combinatie?

Ik zou zeggen: Vooral lekker blijven doen, overal heen gaan en lang leve de lol. Want jij wordt daar echt gelukkig van, dat zie ik. Maar vergeet ook niet zo nu en dan een weekendje niets te doen. Met uitzondering van mij langs laten komen voor een kopje thee of een wijntje. Want daar gedij ík dan weer lekker op.

Lisa